Queensland, the sunshine state

Hello everybody,

Van wat we horen is de situatie hier in Queensland ook goed te volgen op de Nederlandse tv, dus jullie zijn waarschijnlijk aardig op de hoogte.

Voor ons ging vorige week zaterdag de reis vanuit Newcastle verder omhoog richting Pacific Palms, een plek langs de kust die jammergenoeg niet de zon bracht die de naam wel doet vermoeden. De rit ernaartoe was prima, de camping vonden we wel al een beetje nattig, en 's avonds kwam de regen met bakken uit de lucht. De volgende morgen scheen de zon weer, en zijn we op zoek gegaan naar het strand, dat na een wandeling door het regenwoud ook wel echt in een mooie baai gelegen was. Beetje vreemde mensen hier, alleen maar ozzies, geen toeristen, en iedereen heel zelfbewust, niet echt open.
Wij hebben dan ook ons boeltje gepakt en zijn verder gegaan. We hadden alweer een aantal campsites gebeld en degene in Stuart Point had plek en een goede prijs. Dit is een piepklein dorpje aan een bekken, vlak aan zee. De meest aardige hostess van alle campings die we in ons leven hebben bezocht had een leuk plekje aan het water waar we na wat manouvreren tussen opnieuw alleen alle ozzies uiteindelijk prima stonden. Ik heb hier voor het eerst van mijn leven op het strand hard gelopen, dat was geen straf :-)
's Avonds kwam een van de ozzie-buren ons vertellen dat we wellicht onze handdoeken binnen wilden halen, want er was regen op komst. En wat voor een bui was dat, compleet met windvlagen, werden we 's nachts lekker in slaap gewiegd in onze crampert.

De volgende morgen spraken verschillende buren Geart aan of we door het slechte weer wel hadden geslapen, want zij waren allemaal 's nachts eruit geweest om hun tenten extra vast te zetten. We hebben daar toen toch 1 voordeel van onze crampert opgemerkt :-)
Bij het verlaten van de camping kwamen we wel nog heel even vast te zitten in de blubber, maar met behulp van een buurvrouw (!) hebben we de bus er weer uit kunnen dieuwen. Onze alleraardigste hostess Kate nog verblijd met een paar klompjes, wat mij m'n eerste ozzie-knuffel heeft opgeleverd. Altijd leuk!

We zijn verder gereden die maandag richting Byron Bay, maar onderweg werden we letterlijk weggewassen door de regen, niet normaal hoe hard het spoelde. We besloten iets eerder een camping te pakken, in Lennox Head. Dit bleek een heel relaxete plek waar we een van onze leukste avonden hier in Australië hebben gehad. Hier hebben we Hanneke ontmoet, een bijna-Australische Nederlandse met haar Australische partner Sal, en Els en Ari, Nieuw-Zeelanders. De overstromingen brachten ons allemaal samen bij de tv op die camping, en daar zijn we lang blijven hangen om te eten en te drinken.
Helaas bleek die dag ook dat waar ik iets beter tegen de zon en de warmte kan, Geart daarentegen definitief de sterkste maag van ons tweeën heeft. Ik ben ergens ziek van geworden wat me de daaropvolgende nacht en 3 dagen bezig heeft gehouden. Omdat ik dinsdag nog te ziek was hebben we een nachtje bijgeboekt in Lennox Head.

Woensdag ging alles beter, scheen de zon weer en zijn we dan toch naar Byron Bay gereden. Dit stadje wordt bewoond door een mix van surfers en alternatievelingen, en goed bezocht door toeristen. Het is er druk maar tegelijkertijd wel heel erg ongedwongen, een prettige sfeer. We zijn die woensdag naar de vuurtoren gewandeld en op de weg naar boven volledig doorweekt geregend, om de daaropvolgende tien minuten meteen weer op te drogen door te zon. We zitten hier op iets minder dan 200km van Brisbane, waar de narigheid in volle gang was op dat moment.
Op de camping komen we nog wat Nederlandse backpackers tegen, die door hun autoverhuur waren aangeraden naar Byron Bay te gaan omdat dit iets hoger gelegen is en er geen rivieren in de buurt zijn, wat het een veilige plek maakt. Inmiddels zijn de overstromingen dan al in New South Wales aan de gang, waar we op dat moment nog zitten, over de wegen waarover we gekomen zijn. Wat toch min of meer betekent dat we niet echt makkelijk weer terug naar beneden kunnen. Maar dat hoeft ook niet, want we vermaken ons hier prima!

Donderdag 13 januari was het heerlijk weer, lekker zonnig dus wat door het stadje geslenterd en naar het strand geweest. De zee is hier inmiddels opgewarmd naar 26 graden, dus heerlijk om te zwemmen! Zolang je wel uitkijkt tenminste, want de golven zijn hier niet misselijk.

Vrijdag hebben we een surfles genomen. Een familiebedrijfje met overaardige ozzies, met z'n achten in een groepje in een zee die ons er aardig van langs gaf, maar Geart en ik gingen echt lekker, allebei goed gestaan op de plank! Een leuke middag gehad die we hebben afgerond met een biertje op het terras met uitzicht op zee. We hebben fish & chips gehaald en die lekker met nog tientallen mensen op het strand opgegeten, onder het genot van de muziek van de straatartiesten, leuk sfeertje.

Zaterdag was er heel goed weer voorspeld, wat inhield dat het 32 graden in de schaduw was en strakblauw dus verbranden maar. We zijn na een nieuw shoprondje langs de leuke winkeltjes lekker op het strand gaan liggen en we wilden deze mooie dag ook niet te snel afsluiten, dus weer eten gehaald en weer op het strand gezeten. Daarna was er avondmarkt in Byron Bay, dus nog wat rondgeslenterd, muziek geluisterd en met de locals gekletst. Opnieuw een ontspannen dagje afgerond in deze leuke plek.

Zondag was het tijd om het hippiedorp Nimbin te bezoeken. Deze gehypte plek heeft een soort van Woodstock gekend waarna er veel hippies zijn blijven hangen. Onze persoonlijke mening is dat deze plek zijn hoogtijdagen wel heeft gehad. De mensen zien er doorleefd uit, de gebouwen zijn oud, er wordt je constant wiet en space-koekjes aangeboden maar echt leuke dingen maken ze er niet meer. Wel weer leuk gekletst met een 'normale' local die lekkere cappucino's maakte, maar daar is het voor ons wel bij gebleven. We zijn verder omhoog gereden naar Coolangatta, het begin van de Gold Coast die tot aan Brisbane reikt. We kunnen de stad hiervandaan zien liggen aan zee, wat het toch wel wat realistischer maakt dat we zo dichtbij de ellende zitten. We zijn nu trouwens officieel in Queensland, wat op de nummerborden ironisch genoeg the sunshine state is genaamd.

Inmiddels hebben wij besloten dat door de huidige omstandigheden we niet meer verder omhoog willen. Onze route zou een paar honderd kilometer dwars door het overstroomde gebied gaan. Morgen hebben we een gesprek met de verhuur, we willen regelen dat we hem eerder inleveren en eerder uit Australië vertrekken. We vinden dit enorm jammer, maar zijn er inmiddels wel over uit dat het de moeite allemaal niet waard is. En uiteindelijk gaat het erom dat we genieten van deze bijzondere reis die we aan het maken zijn, dus daar gaan we dan nu zelf verder voor proberen te zorgen.

We houden jullie op de hoogte! Bedankt voor alle bezorgde berichtjes, maar wees gerust, we doen geen onverstandige dingen. Jullie kennen ons toch ;-)

Lieve groeten,

Eva en Geart