Lares Trek y Machu Picchu
Blijf op de hoogte en volg Eva en Geart
20 September 2013 | Peru, Cuzco
Om 8 uur werden we opgehaald met de bus om te vertrekken naar Lares Town, vanwaar onze trek zal starten. Onze groep splitste hier, Martin deed net als wij Lares, Zoe en Johanna de Inca en Elizabeth bleef in Cuzco. Eerst werd ons nog aangeraden om kleinigheidjes voor de kinderen onderweg te kopen zoals fruit of pennen. Beetje dubbel want aan de ene kant wil je bedelen niet stimuleren, aan de andere kant komen we straks langs dorpen waar men echt nog als in de 18e eeuw leeft, geen toilet, geen stromend water en de stad op een dag lopen afstand. We kochten grappige haarelastiekjes en pennen voor op school.
Vanaf daar begon onze wandeling, op 3200 meter meteen geleidelijk omhoog en binnen 10 minuten regende het pijpestelen, dus we waren meteen goed op weg. Gelukkig was het na een uur weer droog en ging het lopen bergop steeds beter. Onze eerste lunch was aan een rivier, de staf (kok, serveerder, herder en 2 hulpjes) zet een tent op en begint als een malle te koken terwijl de muildieren grazen. Soep en rijst met vis, heerlijk. Daarna nog 3 uur lopen naar onze campsite in het 'dorp' in de vallei. De tenten staan vlakbij het huis van onze herder, bij wie we binnen eten. Het huis is 1 ruimte, muren van klei en dak van riet, waar 's nachts pa en ma in 1 bed liggen en de kinderen op schapenvellen op de grond.. Bij aankomst in het dorp worden we opgehaald door hordes kinderen, hopend op wat kadootjes. Vlak voor het dorp werden we al opgewacht door wat bijdehandjes die de spullen bijna uit onze handen gristen, wat het eigenlijk helemaal niet leuk maakt om iets te geven. De kids in het dorp zelf waren veel bescheidener. Best wel een cultuurschok om deze kinderen te zien, iedereen goed doorvoed maar slechte hygiëne, allemaal een loopneus en sommige met een heel slechte huid. Maar allemaal vrolijk!
Om 6 uur afternoon tea met popcorn, om half 8 eten, om half 9 naar bed want volgende ochtend worden we om half 7 gewekt. Het was echt onwijs koud, onze slaapzakken waren niet warm genoeg en Geart's matras was lek, daarnaast was er bij de buren een meerdaags huwelijksfeest aan de gang waarbij de muziek tot in de vroege uurtjes doorging. Je begrijpt, nauwelijks geslapen.
Half 7 roomservice met een kopje coca thee in de tent, 7 uur ontbijt met quinoa pap en pannekoeken. En om 8 uur begon de wandeling waar het om draait: van 3800 meter naar de top in de pas op 4600 meter.. We begonnen met prachtig mooi weer, geweldige uitzichten en een steeds veranderend landschap. Bij ons vertrek uit het dorp zagen we vanuit de bergen van alle kanten kinderen aan komen rennen, op weg naar school.
Onze eerste stop deden we op 4200 meter, so far so good. Maar vanaf daar ging het stijl omhoog en begon het de hagelen, dus de uitdaging was begonnen! Zolang je een rustig, regelmatig tempo houdt, lukt het goed al is het vreemd om te merken dat je simpelweg te weinig zuurstof binnenkrijgt. Na anderhalf uur hadden we de top bereikt, waren we door de wolken gelopen en zagen we het prachtige uitzicht aan de andere kant van de pas, een geweldig mooi bergmeer. We did it!
Vanaf daar 200 meter stijl naar beneden, inmiddels hagelde het zo hard dat er een laag bleef liggen, dus snel de lunchtent in waar onze staf weer een superlekkere lunch had klaar staan. Het klaarde weer op en we konden onze tocht droog vervolgen. Langs dit meer, berg over en daar was het volgende bergmeer, de uitzichten maakten het wederom de moeite om door te lopen. Ons kamp stond op 4200 meter in de volgende vallei, aan de rivier tussen de ruïnes stonden onze tenten. We aten weer in iemands 'huis', zonder deuren en ramen dus koud! Omdat afgelopen nacht zo onwijs koud was, hadden we nu gevraagd of we warm water in de drinkfles konden krijgen. Gelukkig geen probleem, en dat scheelde een stuk! 's Morgens weer thee in de tent, uitzicht op aan de ene kant de rivier en aan de andere kant een kudde lama's. Om 8 uur vertrokken we, verder afdalende door verschillende vegetatie naar 2900 meter waar we na 4 uur lopen ons eindstation hadden bereikt. We did it indeed! Afscheid genomen van onze staf, werkelijk geweldig wat die mannen allemaal voor elkaar krijgen. Onze gids Kenedy is trouwens een levende legende, op zijn 17e heeft hij de Inca trail in marathonvorm gelopen in 4:15 uur. Voor diegene die nog een uitdaging zoeken..
Terug naar Ollantaytambo, daar op de treint gestapt naar Aguas Calientes, het vertrekpunt voor Machu Picchu. Fijn om weer te kunnen douchen en in een bed te slapen :-)
Met een Cusquena (locale biertje) geproost met Martin op onze supertrip.
En toen om half 5 op, om 5 uur in de rij voor de bus en om half 6 onderweg naar Machu Picchu. Het regende en eenmaal daar hing de hele vallei vol met dikke wolken, welcome to the jungle werd er gezegd.. Moesten even schakelen, jaren uitgekeken naar je aankomst bij de Inca stad, om vervolgens geen hand voor ogen te kunnen zien! Gelukkig begon het wat te waaien en beetje bij beetje onthulden de wolken delen van Machu Picchu, wat eigenlijk ook wel weer heel bijzonder was. Kenedy heeft ons eerst rondgeleid en ontzettend veel verteld, en intussen was het gelukkig vrijwel opgeklaard. Elk hoekje, trapje, uitzicht bekeken, ongelofelijk hoe indrukwekkend deze stad is! we hebben 8 uur lang hier rondgedwaald, amazing. Martin en ik besloten toch nog een tochtje richting Intipunku, de Sun Gate waar de inca trail binnenkomt te wagen, op zoek naar nog een mooi uitzicht. Helaas begon het steeds harder te regenen, gelukkig hebben we ons uitzicht gekregen maar op de weg terug stortregende het.. Als verzopen katjes in de rij om weer met de bus terug te mogen, vanwaar we in Aguas Calientes weer de trein en bus terugnemen naar Cuzco.
Dit zullen onze laatste 2 dagen in Cuzco zijn, morgen is onze groep er nog en daarna zijn we nog een nachtje met zn twee, waarna we de 22e door naar Bolivia vliegen voor nog 6 dagen! Fijn vooruitzicht dat het er nog niet op zit :-)
Adios chicos..
P.S. Inderdaad al heel veel mensen gefotografeerd en keurig soles voor uitgedeeld :-)
P.P.S. Ondanks dat we hier veel respect krijgen voor het getrouwd zijn, liggen we vervolgens keurig op een kamer met 2 losse bedden :-)
P.P.P.S. We klagen nogal veel over het slapen zie ik, ach er moet iets te mopperen zijn als je wederom een prachtreis aan het maken bent!
Vanaf daar begon onze wandeling, op 3200 meter meteen geleidelijk omhoog en binnen 10 minuten regende het pijpestelen, dus we waren meteen goed op weg. Gelukkig was het na een uur weer droog en ging het lopen bergop steeds beter. Onze eerste lunch was aan een rivier, de staf (kok, serveerder, herder en 2 hulpjes) zet een tent op en begint als een malle te koken terwijl de muildieren grazen. Soep en rijst met vis, heerlijk. Daarna nog 3 uur lopen naar onze campsite in het 'dorp' in de vallei. De tenten staan vlakbij het huis van onze herder, bij wie we binnen eten. Het huis is 1 ruimte, muren van klei en dak van riet, waar 's nachts pa en ma in 1 bed liggen en de kinderen op schapenvellen op de grond.. Bij aankomst in het dorp worden we opgehaald door hordes kinderen, hopend op wat kadootjes. Vlak voor het dorp werden we al opgewacht door wat bijdehandjes die de spullen bijna uit onze handen gristen, wat het eigenlijk helemaal niet leuk maakt om iets te geven. De kids in het dorp zelf waren veel bescheidener. Best wel een cultuurschok om deze kinderen te zien, iedereen goed doorvoed maar slechte hygiëne, allemaal een loopneus en sommige met een heel slechte huid. Maar allemaal vrolijk!
Om 6 uur afternoon tea met popcorn, om half 8 eten, om half 9 naar bed want volgende ochtend worden we om half 7 gewekt. Het was echt onwijs koud, onze slaapzakken waren niet warm genoeg en Geart's matras was lek, daarnaast was er bij de buren een meerdaags huwelijksfeest aan de gang waarbij de muziek tot in de vroege uurtjes doorging. Je begrijpt, nauwelijks geslapen.
Half 7 roomservice met een kopje coca thee in de tent, 7 uur ontbijt met quinoa pap en pannekoeken. En om 8 uur begon de wandeling waar het om draait: van 3800 meter naar de top in de pas op 4600 meter.. We begonnen met prachtig mooi weer, geweldige uitzichten en een steeds veranderend landschap. Bij ons vertrek uit het dorp zagen we vanuit de bergen van alle kanten kinderen aan komen rennen, op weg naar school.
Onze eerste stop deden we op 4200 meter, so far so good. Maar vanaf daar ging het stijl omhoog en begon het de hagelen, dus de uitdaging was begonnen! Zolang je een rustig, regelmatig tempo houdt, lukt het goed al is het vreemd om te merken dat je simpelweg te weinig zuurstof binnenkrijgt. Na anderhalf uur hadden we de top bereikt, waren we door de wolken gelopen en zagen we het prachtige uitzicht aan de andere kant van de pas, een geweldig mooi bergmeer. We did it!
Vanaf daar 200 meter stijl naar beneden, inmiddels hagelde het zo hard dat er een laag bleef liggen, dus snel de lunchtent in waar onze staf weer een superlekkere lunch had klaar staan. Het klaarde weer op en we konden onze tocht droog vervolgen. Langs dit meer, berg over en daar was het volgende bergmeer, de uitzichten maakten het wederom de moeite om door te lopen. Ons kamp stond op 4200 meter in de volgende vallei, aan de rivier tussen de ruïnes stonden onze tenten. We aten weer in iemands 'huis', zonder deuren en ramen dus koud! Omdat afgelopen nacht zo onwijs koud was, hadden we nu gevraagd of we warm water in de drinkfles konden krijgen. Gelukkig geen probleem, en dat scheelde een stuk! 's Morgens weer thee in de tent, uitzicht op aan de ene kant de rivier en aan de andere kant een kudde lama's. Om 8 uur vertrokken we, verder afdalende door verschillende vegetatie naar 2900 meter waar we na 4 uur lopen ons eindstation hadden bereikt. We did it indeed! Afscheid genomen van onze staf, werkelijk geweldig wat die mannen allemaal voor elkaar krijgen. Onze gids Kenedy is trouwens een levende legende, op zijn 17e heeft hij de Inca trail in marathonvorm gelopen in 4:15 uur. Voor diegene die nog een uitdaging zoeken..
Terug naar Ollantaytambo, daar op de treint gestapt naar Aguas Calientes, het vertrekpunt voor Machu Picchu. Fijn om weer te kunnen douchen en in een bed te slapen :-)
Met een Cusquena (locale biertje) geproost met Martin op onze supertrip.
En toen om half 5 op, om 5 uur in de rij voor de bus en om half 6 onderweg naar Machu Picchu. Het regende en eenmaal daar hing de hele vallei vol met dikke wolken, welcome to the jungle werd er gezegd.. Moesten even schakelen, jaren uitgekeken naar je aankomst bij de Inca stad, om vervolgens geen hand voor ogen te kunnen zien! Gelukkig begon het wat te waaien en beetje bij beetje onthulden de wolken delen van Machu Picchu, wat eigenlijk ook wel weer heel bijzonder was. Kenedy heeft ons eerst rondgeleid en ontzettend veel verteld, en intussen was het gelukkig vrijwel opgeklaard. Elk hoekje, trapje, uitzicht bekeken, ongelofelijk hoe indrukwekkend deze stad is! we hebben 8 uur lang hier rondgedwaald, amazing. Martin en ik besloten toch nog een tochtje richting Intipunku, de Sun Gate waar de inca trail binnenkomt te wagen, op zoek naar nog een mooi uitzicht. Helaas begon het steeds harder te regenen, gelukkig hebben we ons uitzicht gekregen maar op de weg terug stortregende het.. Als verzopen katjes in de rij om weer met de bus terug te mogen, vanwaar we in Aguas Calientes weer de trein en bus terugnemen naar Cuzco.
Dit zullen onze laatste 2 dagen in Cuzco zijn, morgen is onze groep er nog en daarna zijn we nog een nachtje met zn twee, waarna we de 22e door naar Bolivia vliegen voor nog 6 dagen! Fijn vooruitzicht dat het er nog niet op zit :-)
Adios chicos..
P.S. Inderdaad al heel veel mensen gefotografeerd en keurig soles voor uitgedeeld :-)
P.P.S. Ondanks dat we hier veel respect krijgen voor het getrouwd zijn, liggen we vervolgens keurig op een kamer met 2 losse bedden :-)
P.P.P.S. We klagen nogal veel over het slapen zie ik, ach er moet iets te mopperen zijn als je wederom een prachtreis aan het maken bent!
-
20 September 2013 - 06:52
Roos:
Wat een prestatie en belevenis, lieverds! Wij hebben ongeveer hetzelfde weer hier... : ) Geniet nog maar even lekker van jullie dagen in Bolivia, we zijn erg benieuwd naar de foto's! Xxx -
20 September 2013 - 08:27
Lia Meester:
Hallo net je whatup gelezen .En nu het verslag wat weer een belevenis.
Veel plezier in Bolivia.
Dikke zoen. -
20 September 2013 - 08:55
Nicola:
Wow wat een prestatie: de top bereikt! Trots :) -
20 September 2013 - 09:12
Nils Meester:
He E&G klinkt goed! Weet je dat je in een volgend leven niet als sherpa terug wilt keren :-) Enjoy!! -
20 September 2013 - 18:08
Anoniem:
Haha -
20 September 2013 - 18:11
Mika Meester:
Hoi wat een leuke/minder leuke avonturen beleven jullie toch ik ben jaloers! -
20 September 2013 - 21:48
T&A:
Jullie maken weer schitterende onvergetelijke dingen mee en gaan de uitdaging aan. Wow, super cool hoor. Blijf genieten! -
21 September 2013 - 16:52
Regina:
SUPER!!!!!!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
